Στην ενότητα 4 παρουσιάζεται η εξέλιξη της έννοιας της ειρωνείας από την τροπολογική της εκδοχή (σχήμα αντίφρασης) έως τη φιλοσοφική της διάσταση μέσα από τις θεωρίες της γαλλικής σχολής ως συνείδησης που πραγματώνεται μέσω της γλώσσας. Συγκεκριμένα στην ενότητα αυτή παρουσιάζονται οι μεταμορφώσεις της έννοιας της ειρωνείας με βασικό σταθμό τον Γερμανικό ρομαντισμό ο οποίος την ανήγαγε από ρητορικό τέχνασμα σε στάση ζωής. Παράλληλα, αναλύονται στην πράξη, μέσα από την εφαρμογή τους σε κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας του 19ου και του 20ού αιώνα, οι τεχνικές που προτείνει ο θεωρητικός D. C. Muecke, οι οποίες καλύπτουν το μεγαλύτερο φάσμα των συγγραφικών πρακτικών. Με τον τρόπο αυτό διαφαίνονται όχι μόνο οι λεπτές αποχρώσεις των μηχανισμών αλλά και οι αδυναμίες της κριτικής.
Ενότητα 4: Ειρωνεία.
