ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΠΛΩΤΙΝΟ

Διεξοδική μελέτη και ολοκλήρωση του 9ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αιώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 8). Ο Πλωτίνος στο συγκεκριμένο κεφάλαιο συνεχίζει την κριτική του κατά των πρότερων Θεωριών περί Χρόνου. Το κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην κριτική της θέσης του Αριστοτέλη περί χρόνου.

1. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, ποιοι είναι οι λόγοι που μάς κάνουν να υποπτευόμαστε ότι ο χρόνος είτε δεν υπάρχει από μόνος του είτε ότι υπάρχει μόλις και αμυδρώς;
2. Ποια είναι για τον Αριστοτέλη αυτά τα υπαρκτά μέρη από τα οποία απαρτίζεται ο χρόνος;
3. Ο Πλωτίνος δέχεται τη γενική θέση, σε σχέση με το ερώτημα τού πώς αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο, που διατυπώνει ο Αριστοτέλης, ότι ο χρόνος μάς φανερώνεται μέσω της κίνησης, ωστόσο εντοπίζει ένα λάθος. Ποιο είναι αυτό;
4. Πώς καταλήγει ο Αριστοτέλης να ορίσει τον χρόνο;
5. Είναι ικανοποιητική για τον Πλωτίνο η Θεωρία περί χρόνου του Αριστοτέλη;
6. Ποια θα πρέπει να είναι, σύμφωνα με τη σκέψη του Πλωτίνου, η δουλειά της φιλοσοφίας σε σχέση με την έννοια του χρόνου;
7. Ο Πλωτίνος προτίθεται να τροποποιήσει ελαφρώς τον ορισμό του Αριστοτέλη, γιατί είναι προτιμότερο γι' αυτόν το μέτρον από τον αριθμό;
8. Πού εντοπίζεται ο προβληματισμός σχετικά με το εάν ο χρόνος αφορά όλα τα είδη κίνησης ή όχι;
9. Στην 3η παρατήρηση (ΙΙΙ 7 [45] 9. 6-15), ο Πλωτίνος επαναφέρει το 3ο επιχείρημα της κριτικής του στις Θεωρίες του χρόνου. Εντόπισε στο αντίστοιχο χωρίο της πραγματείας τον συλλογισμό του (Δύσκολη);
10. Σύμφωνα με τον Πλωτίνο, θα μπορούσε ο χρόνος να είναι το μήκος που παριστά την κίνηση ή ο χρόνος να είναι το μέτρο που μετρά το μήκος που παριστά την κίνηση; Δικαιολόγησε την απάντησή σου.
11. Εάν δεν ξέρουμε τι είναι ο χρόνος, τι θα μπορούσε να σημαίνει το ότι ο χρόνος είναι τόσος;
12. Γιατί ο χρόνος κατανοείται από τον Πλωτίνο ως παράγωγο της Ψυχής, όχι όμως ως εξωτερικό προϊόν όπως είναι ο αισθητός κόσμος;