Α Ι Σ Θ Η Τ Ι Κ Η

1.) Ποιές είναι οι δύο, κατά τον Αριστοτέλη,«φυσικές αιτίες» που γέννησαν την ποίηση και ποιά είναι η ανθρωπολογική τους σημασία;

2.) Πώς εξηγεί ο Αριστοτέλης το γεγονός ότι αισθανόμαστε ευχαρίστηση από (ζωγραφικές κ.α.) παραστάσεις  φρικτών  πραγμάτων, τα οποία αν συναντούσαμε στην πραγματικότητα θα μας προκαλούσαν λύπη;

3.) Για ποιόν λόγο δεν θεωρείται επαρκές από τον Αριστοτέλη, η ευχαρίστησή μας από μια (ζωγραφική, ποιητική κλπ.) παράσταση να οφείλεται σε χαρακτηριστικά όπως π.χ. τα χρώματα ή την τεχνική της εκτέλεσης.

4.) Με ποιές προηγούμενες απόψεις ως προς την σχέση της ποιητικής λειτουργίας με την γνώση αντιπαρατίθεται ο Αριστοτέλης στο χωρίο «ότι το μανθάνειν ού μόνον τοις φιλοσόφοις ήδιστον, αλλά και τοις  άλλοις ομοίως, αλλ? επί βραχύ κοινωνούσιν αυτού»;

5.) Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη ο (τραγικός) ποιητής διαφέρει από τον ιστορικό, παρά το γεγονός ότι και οι δύο μιλούν για συμβάντα. Σε τί εγκειται η διαφορά μεταξύ τους; Πώς αξιολογείται το έργο της ποίησης βάσει της διαφοράς αυτής έναντι του έργου του ιστορικού κατά τον Αριστοτέλη;

6.) Εξηγείστε σε τι αναφέρεται το περιεχόμενο του ακόλουθου αποσπάσματος (1451a 29-35): «Είναι αναγκαίο, όπως και στις άλλες μιμητικές τέχνες, η μία μίμηση να είναι ενός πράγματος, έτσι και ο μύθος, αφού είναι μίμηση πράξης, να είναι μίας πράξης [μίμηση] και αυτής ολόκληρης, και τα μέρη των πραγμάτων να συντάσσονται έτσι, ώστε εάν μετατεθεί ένα μέρος ή αφαιρεθεί να καταστρέφεται ή να μετατοπίζεται το όλον. Διότι εκείνο που, είτε προστεθεί είτε δεν προστεθεί, δεν προκαλεί κάποια φανερή διαφορά, δεν είναι καν μέρος του όλου.» (μετφρ. Αικ. Καλέρη)