ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΠΛΩΤΙΝΟ

Ανάλυση και ολοκλήρωση του 13ου κεφαλαίου της πραγματείας του Πλωτίνου Περί αιώνος καί χρόνου (ΙΙΙ 7 [45] 13). Ο Πλωτίνος στο κεφάλαιο αυτό ολοκληρώνει την πραγματεία.

1. Πού συνίσταται η αντιστροφή στην οποία μάς οδηγεί ο Πλωτίνος;
2. Πώς επιχειρεί να δικαιολογήσει ο Πλωτίνος τους προγενέστερους όσον αφορά τις Θεωρίες τους περί χρόνου;
3. Ποια αντίληψη περί χρόνου προτείνει ο Πλωτίνος;
4. Ποια είναι η αντίστροφη σειρά στη Θεωρία του Αριστοτέλη και των Περιπατητικών;
5. Πώς εξηγεί ο Πλωτίνος τη ταυτοχρονία, τη συγχρονία του χρόνου με το σύμπαν;
6. Αν έχουμε συγχρονία, ταυτοχρονία της Ψυχής με το σύμπαν ως σώμα (με το σώμα του σύμπαντος), πώς μπορούμε ταυτόχρονα να υποστηρίζουμε ότι η Ψυχή είναι πρότερη οντολογικά του σύμπαντος;
7. Πώς ισχυρίζεται ο Πλωτίνος ότι θα πρέπει να κατανοούμε το πριν και το μετά (Δύσκολη);
8. Στο τελευταίο κεφάλαιο (13ο) της πραγματείας του Περί αιώνος και χρόνου, ο Πλωτίνος θα πει τα εξής: «Τούτη λοιπόν η κίνηση της Ψυχής είναι η πρώτη που ήρθε στον χρόνο, γέννησε τον χρόνο και τον περιέχει μαζί με τη δική της ενέργεια». Ποια είναι η σημασία του πρώτη (Δύσκολη);
9. Πώς η Ψυχή μπορεί, για τον Πλωτίνο, να βρίσκεται παντού; Ισχύει το ίδιο και για τον χρόνο;
10. Ο Πλωτίνος θα ισχυριστεί ότι ο χρόνος είναι πραγματικός, γιατί;
11. Σε ποια κίνηση ανάγεται η κίνηση του σώματος; Η κίνηση της Ψυχής ανάγεται κάπου;
12. Εάν έχουμε ατομικές ψυχές και τα άτομα διαφέρουν μεταξύ τους, τότε θα μπορούσαμε να πούμε, κάτι εντελώς παράδοξο, ότι ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο που διαφέρει από τον χρόνο των άλλων; Τι θα απαντήσει ο Πλωτίνος;
13. Ποιες είναι οι δύο θέσεις για την Ψυχή που αποτελούν πηγή έντασης στο έργο του Πλωτίνου;