ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΦΙΌΣΟΦΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: ΠΛΑΤΩΝ

Στον Χαρμίδη ο Σωκράτης και δύο νεαρά ξαδέρφια, ο Κριτίας και ο Χαρμίδης, συζητούν γύρο από την έννοια της σωφροσύνης. Βασικός στόχος του μαθήματος είναι η ενδελεχής ανάγνωση του κειμένου με βάση τις προσλαμβάνουσες και τις προσδοκίες του κοινού του 4ου αιώνα π.Χ. Έτσι εξετάζεται το φιλοσοφικό περιεχόμενο του έργου και η σχέση του με άλλους 'πρώιμους' διαλόγους οι οποίοι ασχολούνται με τον ορισμό εννοιών (π.χ. Λάχης, Λύσις) και, κυρίως, με την Πολιτεία. Σχολιάζονται βασικά μορφολογικά και υφολογικά χαρακτηριστικά, όπως η επιλογή της διήγησης από έναν παντογνώστη αφηγητή (Σωκράτης) αντί για τον απ' ευθείας διάλογο μεταξύ των χαρακτήρων, η σκηνοθεσία και η συνθήκη της οικειοποίησης 'αλλότριων' ρόλων (ο Σωκράτης 'γιατρός'). Τέλος επισημαίνεται η χρήση της ιστορικής ειρωνείας και ο συνακόλουθος τραγικός ορίζοντας του έργου: το κοινό του Πλάτωνος γνωρίζει ότι οι φερέλπιδες νεαροί του διαλόγου θα γίνουν, όταν ανδρωθούν, μέλη του κατοχικού καθεστώτος των Τριάκοντα Τυράννων και θα σκοτωθούν υπερασπιζόμενοι τις ιδέες τους ? το ότι υπήρξαν και συγγενείς του συγγραφέα προσδίδει στο κείμενο έντονη  συναισθηματική χροιά.