Το πρόγραμμα κριτικής θεωρίας στην πρώτη γενιά της σχολής της Φρανκφούρτης. Η προσπάθεια του Χορκχάιμερ για τη διαμόρφωση ενός διεπιστημονικού, πολιτικά/αξιακά δεσμευμένου επιστημολογικού πλαισίου συγκρότησης μιας κριτικής θεωρίας που δεν τάσσεται υπέρ μιας πολιτικής στράτευσης. Η γένεση της προβληματικής της υπαρκτικής κρίσης, η σύναψη του υπερβατολογικού κριτικού στοιχείου με το περατό πραγματολογικό στοιχείο και οι συνέπειες που αυτή θα έχει για την μετέπειτα κριτική θεωρία με ιδιαίτερη έμφαση στον Αντόρνο. Η θέση της πρώτης φάσης της Σχολής της Φρανκφούρτης απέναντι στο φασιστικό φαινόμενο, τόσο στην πολιτική όσο και στην αισθητική του διάσταση (αναφορά στον F. Neumann). Παρέκβαση για τον Μπένγιαμιν: Η τεχνική αναπαραγωγιμότητα του έργου τέχνης στον Μπένγιαμιν, δυνατότητα μαζικής επαναστατικής εμβάπτισής του, αλλά και ο κίνδυνος οικειοποίησης αυτής της τεχνικής αναπαραγωγιμότητας, αφενός από το κεφάλαιο και αφετέρου από τα αυταρχικά φασιστικά κινήματα. Η φιλοσοφία της ιστορίας στον Μπένγιαμιν ως αίτημα πρακτικής-πολιτικής οικειοποίησης της ιστορίας (πρωτείο της πολιτικής επί της ιστορίας)
3η Θεματική: το επιστημολογικό και κοινωνικό πρόγραμμα της πρώτης γενιάς
